Wennen aan het Engelse leven

Op zondag een beetje uitgeslapen tot half 10. Daarna begonnen aan ontbijt: geroosterd brood en glaasje milkshake erbij. Daarna geprobeerd een omschakelstekker te vinden. In eerste instantie een verkeerde geprobeerd waardoor de laptop oplader een beetje beschadigt is. Daarna een andere gepakt uit de stekkerdoor om mijn verlengsnoer te proberen. Daarin mijn laptopsnoer met een beetje de vrees dat hij teveel beschadigd was. Gelukkig werkt het nog en kan ik nu beginnen met mijn avonturen uitschrijven en opzoeken hoe en welke kamers ik ga bekijken.

Na een gesprek met Wessel via skype een stukje gaan wandelen naar het Cherry Hinton Hall park. Eerst even een rondje gelopen en gekeken naar hoe kinderen en honden genoten van het ondiepe watertje wat daar aanwezig is. Terwijl ik rondliep viel me al op dat er een tentje stond en dat er een drummer aan het oefenen was. En na een uur zitten op een bankje om te lunchen bij het water kwam er ineens een heel orkest van vooral blazers bij. Het bleek een gratis open lucht parkconcert te zijn. Het was 1,5 uur vrolijke, klassieke muziek waarvan nog best veel bekend voorkwam. Met het zonnetje, de mensen om te bekijken en een jas om op te liggen was het prima om rond te hangen in het park van 2 tot 5. Daarna rustig teruglopen en nog wat kamers bekeken en wat gegeten.

Na het eten 3-delen van de documentaire over 'The men who made us thin'. Dus over hoe dieeten, sporten, pillen, operaties en de medische wereld getest worden op of het echt werkt om af te vallen.

Op maandag mijn eerste bezichtiging en het viel gelijk in de smaak. Besloten ze te mailen dat ik het wel zie zitten. Helaas niet gelijk reactie. Hopen dat ze snel laten weten. Heb na de bezichtinging ook enkele andere kamers afgezegd die vanaf begin al niet goed voelde voor 400 pond.

Na het eten nog wat mailtjes verstuurd naar kamers. Als het al goedkoper is liggen ze vaak redelijk ver weg. 25 minuten fietsen is dan toch wel mijn max. Liefst natuurlijk dichterbij zodat ik niet gelijk na mijn werk terug hoef te rijden.

De dag erna vanalles te doen om mezelf aan te melden als student. Administratieve dingen. Het eerste wat handig zou zijn is een kaart om het gebouw mee binnen te komen. Volgens Adam test nummer 1 waarbij ik zelf op zoek moest naar het juiste gebouw voor de aanvraag. Daar aangekomen (was namelijk erg makkelijk te vinden) bleken er meerdere voordeuren en had ik precies de verkeerde. Dus toch de andere deur geprobeert en jawel hier konden ze me helpen. Tenminste als het systeem niet plat zou liggen. Mijn brief achter gelaten en mijn pasfoto laten scannen zodat ze, als het systeem ging werken, gelijk de aanvraag konden invoeren en een pasje maken.

Na een korte lunchpauze met Charlotte (Nederlandse PostDoc) op naar test nummer 2: de gezondheidsverklaring. Dit gebouw was aan dezelfde weg, maar ander nummer te vinden. Ook dit keer weer een aantal deuren en een half leeg gebouw. Dit maakt alles natuurlijk een stuk uitdagender. Zeker als je er nog nooit geweest bent. Toch kunnen vinden en het formulier ingevuld. Bleek gelukkig dat ik alleen een longtest moest doen en 5 keer moest blazen. Elke keer net anders uitblazen etc. De resultaten zijn niet gelijk gezond of ongezond, maar ter vergelijking voor de controle over 8 weken. Mocht het ver achteruit zijn gegaan kan het door de dieren komen waarmee ik werk. Toch even bekeken of ik wel goedgekeurd ben en bleek alleen de langste uithaal redelijk laag te zijn. Met andere woorden: approved!

Ook al wat mensen ontmoet waar ik een handtekening van moet hebben voordat alles rond is. Helaas echter nog geen emailadres omdat ze vergeten waren er een aan te vragen voor me. Nu dus minimaal 24 uur wachten tot deze actief is.

Daarna kwam alweer een test: de inductie die nodig is om met de dieren te mogen werken. Het meeste kwam me bekend voor en de regels waren allemaal prima te begrijpen. Kreeg na de rondleiding wel een boekwerk mee dat terugmoet met een getekend formulier om aan te tonen dat ik het gelezen heb. Tussendoor had Adam een vrije computer voor me geregeld en zal ik nu op kamer 13 verblijven vanaf donderdag.

Tot zover dus al een behoorlijk lange dag erop. Rond half 6 zijn we op weg gegaan naar huis. Lopend zoals we gekomen waren, aangezien ik nog geen fiets had. Onderweg wat gekletst en ontstond het idee om als inwijding in Engeland een goede fish&chips maaltijd te zoeken. Mijn vuurdoop in ‘ de engelse keuken’ en het smaakte prima (ondanks dat ik geen echte visliefhebster ben). Gelukkig kan ik zelf koken en hoef ik het niet elke dag te eten.

Rond 8 uur waren we terug bij Adam’s huis en konden we beidenog wat dingen uitwerken. Daarna niet te laat naar bed want in totaal dus een nogal hectische dag met veel papier werk en nieuwe gezichten.

Woensdag weer een nieuwe dag om vanalles te regelen. Het kaartensysteem ligt nog steeds plat dus dan maar proberen een tijdelijke toegangspas te krijgen. Tegelijkertijd weer een handtekening verzameld en een sleuteltje gekregen van de kamer waar ik kom te werken.

Het lijkt een soepelere dag te worden totdat ik probeer mijn laptop aan te sluiten op het internet. Dit werkt niet en ik zal moeten wachten op mijn inlog account voordat ik over kan op laptop en uiteindelijk Wi-Fi.

Dan maar andere missies vandaag:een bankrekening openen en een fiets kopen. Het eerste was geen succes en ik heb daarom gevraagd voor een ondersteunende brief van de afdeling. Hopen dat het dan wel lukt.

De fiets is wel gelukt. Via een studiegenootje die Cambridge alweer had verlaten kon ik een fiets kopen. Maar het bleek dat er veel moest gebeuren aan de fiets. Ongeveer 60 pond aan reparaties. Samen met de prijs van de fiets kon ik daar makkelijk een betere en nieuwere voor kopen. Waarschijnlijk was de ketting en de rem geroest terwijl de fiets 2 maanden stilstond en kon ik er hooguit 1 straat verder mee komen. Een rondje rijden op een andere fiets was een beter idee en die heb ik dan ook gekocht. Helaas doen ze hier niet standaard aan lichtjes en een slot op de fiets en heb ik die erbij moeten kopen.

Het eerste ritje terug naar het lab was een beetje vreemd omdat je voor je gevoel aan de verkeerde kant van de weg moet rijden. Het went wel vanwege de belijning en de auto’s zodat je niet verkeerd kan gaan.
Terug op het lab werd me gelijk gevraagd of ik mee wilde naar de pub (het was pas half 6). Weer een inwijding in de Engelse cultuur. Het werd de ‘stamkroeg’ waar we heen gingen en ik bestelde nonchalant een cola. Pas na een paar keer vragen of ik echt geen bier wou gaven ze op en kreeg ik gewoon cola. Tijdens de gesprekken zeiden ze dat ik er wel aan zou wennen en na mijn verblijf gezellig bier mee zou drinken...dat zullen we nog wel zien!

Na een drankje gingen we terug voor onze spullen en reden we op de fiets naar huis. Nu de versnellingen kunnen testen op de heuveltjes. Werkt allemaal prima. Nog maar net aangekomen na een veel te snelle terugrit moest ik al mijn spullen bij elkaar gaan zoeken voor de verhuizing.
Rond 8 uur dus op weg naar mijn nieuwe kamer. Weer slepend met 30 kg. Adam had aangeboden mijn fiets mee te nemen zodat ik maar 1 keer hoefde te lopen. Ik kende de weg al en kon er in een keer naartoe lopen. Echter voelde het een stuk langer nu ik zoveel bij me had.

Eenmaal in de kamer kon ik even uitrusten en verzinnen wat ik waar ging opbergen. Alles binnen klein uurtje uitgepakt en nog wat gegeten voordat ik op skype verwacht werd.

p.s. voor degene die het adres willen, ik kan hem al geven. Maar voordat het fout blijkt te zijn, wacht ik eerst op het kaartje vanuit Roosendaal zodat ik jullie niet naar de verkeerde mensen laat sturen.