Rattenvangster van Cambridge (in training)...

Eindelijk weer een update over wat ik allemaal doe in Cambridge. Hier mijn verhaal van 30 augustus tot 16 september.

Op 30 augustus had ik nog steeds maar half toegang tot het lab en ook de bank wilde niet meewerken. Dus toch geprobeerd om er een nuttige werkdag van te te maken, wat lastig als je eigenlijk nog weinig kunt doen.

Tijdens de lunch met een meisje dat tijdelijk een zomerstage doet aan de universiteit kwamen we erachter dat er een speciale dag was. Op het grasveld zaten allemaal getinte vrouwen op grote rieten matten en doeken in traditionele kledij. Maar we wisten niet waar ze vandaan kwamen of waarom ze daar zaten. Dit zijn we gaan vragen en het bleek, ter ere ven de tentoonstelling in de aangrenzend museum, om een Fiji slotdag te gaan. De exhibitie zou worden afgerond en daarom hadden ze een aantal jonge kinderen met de roots in Fiji (Britse vlag verwerkt in hun vlag) geleerd hoe de traditionele manden worden gemaakt en ze hadden een dansje ingestudeerd.

Ik had niet zoveel te doen dus ben nieuwsgierig blijven wachten tot het zou beginnen. Dit duurde echter langer dan verwacht. Pas rond 3 uur begonnen ze. Het resultaat was een groepje kinderen die probeerde te dansen op een tropisch muziekje. In de typische Fiji kleding zag het er chaotisch uit maar gelukkig hadden ze er wel lol in én kregen ze er een diploma voor!

Om wat stoom af te blazen met zoveel indrukken in de eerste week ben ik op zoek gegaan naar het 2de winkelcentrum. van Cambridge. Veel dure merken en vooral hoge prijzen. Daarom ben ik maar op zoek gegaan naar goedkopere winkels en ben prima geslaagd bij de Poundland. Dit is een soort euroland in NL waar ze echt van alles wat verkopen. Hier heb ik een omschakelstekker gekocht zodat ik alles weer op kan laden en wat simpele dingen zoals shampoo.

Natuurlijk ook op zoek gegaan naar een kledingwinkel die betaalbaar is en dat is gelukt. Toch weer vooral basis dingen gekocht zodat ik niet elke week alles hoef te wassen.

Vandaag ook de eerste post binnen uit NL! Een kaartje van een vriendin. Toch anders dan verwacht. Ging er toch vanuit dat de Roosendaalse post eerder zou komen. Die kaart kwam enkele dagen later. Dus mensen. Het adres klopt (9 Greystoke Road, CB1 8DT Cambridge, United Kingdom).

Het was nog steeds mooi weer op zondag dus even lekker genieten in het park terwijl mijn wasje draaide. Weer leuk allemaal mensen bekeken en geprobeerd te zien of er bepaalde gebruiken horen bij het zondagse wandelingetje. Uiteindelijk bleek eigenlijk het vissen en een softijsje eten het enige te zijn wat bijna iedereen deed. Weinig spannends dus.

Wel viel me op dat de mensen zich echt kleden in niet-modieuze outfits. Waarschijnlijk omdat het weekend was, maar ook doordeweeks had ik al mensen gespot die wel een make-over kunnen gebruiken. Dat schijnt dus heel anders te zijn dan in Londen. Dat is veel meer gericht op de mode en meer zakenmensen natuurlijk.

Dan was op 2 september eindelijk de dag aangebroken dat ik echt ging kennismaken met het lab. Mijn eerste officiële werkdag!
Een vreemd gevoel natuurlijk omdat je afhankelijk bent van iedereen. Ook herken je niemand meer met het hele outfit wat je moet aantrekken voor je naar binnen mag. Gedurende de week wordt het al snel duidelijk hoe het werkt en wat er verwacht wordt. Ook heb ik al snelle dan verwacht de weg kunnen vinden in het doolhof van gangen en kamertjes.

Ik werk deze week niet met mijn eigen supervisor omdat die in Canada(waar hij vandaan komt) is om andere dingen te regelen met betrekking tot zijn volgende baan. Daarom werd ik aan een Zweedse collega gekoppeld die mij deze eerste week prima heeft begeleid. Hij vond ook dat ik het goed oppikte en prima deed. Daarom mocht ik op vrijdag al alleen werken terwijl hij andere projecten had om uit te voeren. Toch wel een fijn gevoel als ze je al zo snel vertrouwen.

Gedurende de week mocht ik dan eindelijk Yvette haar kaartje openmaken die ik zelf naar Engeland heb vervoerd. Een leuke kaart voor aan mijn muur. Maarja, hoe ga ik dat netjes ophangen? Uit de verhalen met mijn huisgenoot Wendy hoorde ik al dat ze geen gaten willen en ook liever niet opnieuw willen verven na mijn vertrek...dan maar op zoek naar het veel genoemde Blue tag. En...het werkt! Nu kan ik dus de muur en de deur beplakken met alle leuke post en foto's.

Verder vooral relaxen in de avonden om bij te komen van de vele nieuwe indrukken. Dit keer niet van de nieuwe info, maar het wegwijs worden en onthouden van alle informatie. Het is namelijk niet echt fijn als je gelijk belangrijke dingen vergeet als je gaat testen...

In de middagen is er vaak een lezing waar je naartoe kan. Bekende professoren of docenten van andere universiteiten die komen vertellen over hun onderzoek of juist over wat er allemaal fout kan gaan bij onderzoeken. Sommige professoren zijn nogal arrogant en lijken heel zeker van hun zaak. Terwijl ik, en andere in de zaal, het vaak niet eens lijken te zijn met de wetenschappelijke testen.

Na de praatjes mogen er dan elke keer vragen gesteld worden. De enige (oudere) heren die er verstand van hebben gaan dan ook helemaal los met iemand uithoren of vertellen hoe het veel beter had gekund. Ze bleven vragen stellen en suggesties aandragen voor de studie. Vooral wanneer een van die heren de taak heeft ontworpen die gebruikt werd, de andere had ook met het diermodel gewerkt of ADHD onderzocht en een derde had tegenovergestelde resultaten gevonden in mensen.

Op 5 september 2013 dan eindelijk mijn afspraak bij de bank. Helaas voldeed mijn brief niet aan de eisen. Er moest 1 zinnetje veranderen. Dus moest ik weer terug naar de Administratie om een nieuwe brief te laten printen met 1 andere zin erin. Daar wordt je dan wel echt moe van!
Gelukkig kon wel alles al worden klaargezet zodat ze bij ontvangst van de goeie brief alleen maar hoefde te accepteren en het proces zou starten.

Rond 4 uur diezelfde dag naar een lezing van Prof. James Flynn. Een blijkbaar beroemde morele filosoof (zoals hij zichzelf noemt). Schrijft boeken en kan prachtig vertellen. Hij is bijna 80 en gaf een lecture over: the story that was hidden in the genes. Hoewel het verhaal niet echt ging over genen maar over hoe mensen gedurende eeuwen moreel veranderd zijn en de westerse wereld moderne waarden aanhang waarbij we makkelijker mensen kunnen vermoorden, maar naar verhouding minder mensen geweld gebruiken, was het toch leuk om te horen. Weer leken de vragen die gesteld werden allemaal hetzelfde beantwoord te worden. Hij kent zijn eigen werk goed en weet daarom elke vraag om te buigen naar zijn eigen antwoorden zonder zijn regels te breken met eigen info. Iemand vroeg of de morele verandering dus is vastgelegd in de verandering in de genen, maar daar kon de professor geen antwoord op geven. Helaas dus weinig echte wetenschap, maar wel een goede vulling van meer dan een uur over de domesticatie van dieren én mannen door de eeuwen heen.

Gelijk mijn eerste werkweek werd gevraagd of ik op zaterdag wilde runnen in het lab. Dit heb ik afgewezen en was blij dat ze het niet erg vonden. Ik kan tenslotte nog vaak zat zaterdagen draaien.

Helaas was er deze week geen pubavond maar hoorde van Chris (van de afdeling) dat er een etentje komt vanwege de 3 nieuwe publicaties die gehaald zijn!

Op zaterdag een eerste ervaring met een gezellig lunchroom. Niet ver van de universiteit zit best wel verstopt een klein cafeetje waar je ook prima eten krijgt. Samen met Cati, van wie ik de fietssleutel had ontvangen, hebben we een goeie paar uur doorgebracht. Voor het eerst ook een heerlijke bagel op.

Tegelijkertijd dat ik in de stad rondliep had ik er geen idee van dat mijn huisgenoot er ook was. Ik hoorde later die avond dat er een drakenboten race was geweest in Cambridge. Toch jammer dat ik dat heb gemist want op de foto's ziet het er echt leuk uit!

De rest van het weekend weinig uitgevoerd en heerlijk uitgeslapen. Kon mijn slaap wel gebruiken. De volgende week wordt waarschijnlijk net zo inspannend.

Op maandag 9 september was Adam weer terug uit Canada. Toen ik bij hem kwam heb ik gelijk Ming ontmoet. Over een paar weken zouden wij elkaars werk over moeten kunnen nemen vooral op de weekend dagen of als er iemand ziek is. Weet niet precies hoe dat gaat maar komt wel goed.

De volgende dagen kreeg ik er dus een nieuw project bij. Mijn eigen ratten en daarbij dus ook een grotere verantwoordelijkheid. Ook werd ik eindelijk ingewijd in het Engelse weer: Regen! Dus zeer blij met mijn regenjas!

Op donderdag zoals gebruikelijk een lab-meeting waarbij er een onderezoeker uit USA kwam. Hij heeft zeker 1,5 uur gepresenteerd over hersengebieden en testen die ik toevallig allemaal al had geleerd tijdens een vak afgelopen jaar. Daardoor was het behoorlijk saai en er werd niks helemaal niks nieuws verteld.

Die avond heb ik alvast vliegticket voor terugreis naar Nederland en Engeland geboekt. Van 18 december t/m 1 januari ben ik te gast in NL!!!

Op vrijdag gezellig naar de pub waar ik een appelcider bestelde. Niet nadenkend over de hoeveelheid...kreeg dus een pint. Oftewel bijna een halve liter! Voor mij als 'meestal-niet-drinker' was dit dus even flink doordrinken. Het smaakte prima en als je lang genoeg blijft hangen in de pub krijg je het uiteindelijk makkelijk op!

Daarna moest Adam nog terug naar het lab om een presentatie voor te bereiden. Helaas was hij zijn toegangspasje vergeten en bleek mijn code niet te werken. Moest hij dus door de regen naar huis lopen. Dit zou ongeveer 40-50 minuten duren en hij had helemaal niks bij zich. Heb hem daarom mijn veel te vrouwelijke bloemetjes paraplu aangeboden waar hij toch wel blij mee was.

Op zaterdag dit keer wel werken en gelukkig kon ik lekker uitgebreid thuis lunchen. Nog genoeg tijd over voor leuke en natuurlijk ook huishoudelijke dingen.

Maandag bleek Adam alweer weg te zijn en heb ik een goeie lunch gehad met Ming. Zij blijkt hier al vrienden te hebben wat het een stuk makkelijker maakt om te wennen. We besloten om de contactgegevens uit te wisselen en samen onze eindelijk gemaakte studentenkaarten te activeren.

Tijdens de lunch een leuk gesprek over namen en gewoontes in Nederland/Europa. Hoe anders het is vergeleken met China. En over dat we ons kunnen aanmelden bij een college zonder er te wonen, gewoon om lid te worden en leuke dingen mee te doen.

Toen ik thuiskwam even snel mijn mail checken. Blijkt het te helpen om te vragen naar leuke dingen in de omgeving. Enkele goede ideeën zijn nu al geboren en ook weer meerdere verzoeken van Couchsurfing waar ik een week geleden lid van ben geworden. Op deze manier vermaak ik me prima komende maanden!